Bas: “Schrijven is mijn uitlaatklep”

Lichamelijke klachten, onzekerheid en faalangst. De schooltijd van Bas (25) verliep niet gemakelijk. Toen zijn moeder in die periode overleed, kwam hij in een depressie terecht. Het schrijven van gedichten hielp hem zijn emoties te uiten. “Het is echt een uitlaatklep, vooral als ik me niet goed voel. Vaak zien mensen mijn lachende buitenkant, terwijl ik van binnen huil. In mijn gedichten kan ik dat kwijt. Inmiddels is mijn depressie onder controle en kan ik steeds beter over mijn gevoelens praten."

“Ik ben vaak bang dat ik iets niet kan of niet goed doe. Daarom ben ik bijvoorbeeld nog niet begonnen met rijles. Te bang dat ik dat toch niet kan. Schrijven doe ik heel graag, maar of ik er goed in ben? Ik durf het niet te zeggen. Mijn moeder was schrijfster. Haar laatste boek heeft ze niet af kunnen maken. Ergens droom ik ervan om het af te schrijven. Ik durf er alleen nog niet aan te beginnen; kan ik het wel zo goed als zij? Hopelijk durf ik het ooit op te pakken.” 

Onzeker over toekomst
“Die onzekerheid uit zich ook in twijfel over mijn toekomst. Wat wil ik? Wat kan ik? Ik heb de opleiding Juridisch Financiële Dienstverlening gedaan. Veel theorie, dingen opzoeken, zorgvuldig werken… dat past bij mij. Toen ik eenmaal mijn diploma had, wist ik niet hoe het verder moest. Via WerkBedrijf kon ik meedoen met de TalentenExpeditie. Ik probeer duidelijk te krijgen wat ik wil: werk of school? En waar komen mijn kwaliteiten goed van pas?”

Schrijven blijft hobby
“Ik heb eraan gedacht om van schrijven mijn werk te maken, maar ik denk dat ik het beter als hobby kan blijven doen. Dan kan ik later altijd nog zien. In de TalentenExpeditie krijg ik de kans om op verschillende plekken mee te lopen. Zo kan ik een goed beeld vormen van een bepaalde beroepen en organisaties en of het iets voor mij is. Het is nog een beetje puzzelen, maar ik vind vast iets dat bij me past.”