Melissa: Fotografie als ontsnappingsroute
Fotografie is een belangrijke hobby voor Melissa (26). “Zo leg ik mooie momenten en herinneringen vast. Het helpt me om terug te bladeren en te zien hoeveel leuks en moois er eigenlijk is in mijn leven. Want gelukkig is dat er weer. Op school had ik het lastig, toen ik ging werken viel ik uit. Ik bleek autisme te hebben en ook mijn gezondheid liet te wensen over. Therapie en de juiste begeleiding zorgden ervoor dat ik nu beter weet wat ik wil. En ik heb geaccepteerd wat ik kan en niet kan. Ik woon nu op mezelf en mijn vrijwilligerswerk verandert binnenkort in een betaalde baan. Daar ben ik trots op.”
“Dieren zijn alles in mijn leven. Bij mijn hond kan ik alles kwijt. Toen ik na een hobbelige weg de havo afrondde, koos ik dan ook voor de opleiding Dier en Management. Deze doorliep ik fluitend. Maar eenmaal aan het werk, ging het mis. Ik werkte veel te veel, bewaakte mijn grenzen niet goed. Ik voelde me steeds beroerder. Toen ik flauwviel op mijn werk was dat een keerpunt. Ik ging met mezelf aan de slag. Jaren geleden al kreeg ik de diagnose autisme, maar daar had ik eigenlijk nooit wat mee gedaan. Dat moest veranderen. En daarnaast liep ik ook te tobben met mijn gezondheid. Depressief werd ik ervan.”
Belastbaarheid opbouwen
“Omdat ik niet kon werken kwam ik bij WerkBedrijf terecht. Samen hebben we vooral gekeken naar wat ik wil en kan. Ik startte met dagbesteding bij een zorgboerderij en volgde intussen verschillende therapieën. De dagbesteding hielp om mijn belastbaarheid op te bouwen en meer inzicht in mezelf te krijgen. Intussen bleef fotografie voor mij dé manier om even te ontsnappen uit mijn hoofd. Lekker de natuur in, of foto’s maken van dieren. Ieder mooi moment probeer ik vast te leggen."
In balans blijven
“Nog steeds heb ik moeite met prikkelverwerking. Daardoor ben ik sneller vermoeid. Dat is op zich niet zo erg, maar vermoeidheid vergroot de kans dat mijn depressie terugkomt. Het verergert bovendien mijn gezondheidsklachten. Balans houden is dus belangrijk. Ik woon nu op mezelf in een project met andere jongeren. We zeggen daar: “Je woont op jezelf, maar bent niet alleen.” Die sociale contacten vind ik nu fijn.”
Ik ben wie ik ben
“Ik vind het belangrijk om aan het werk te gaan. Financieel natuurlijk, maar ook om een zinvolle dagbesteding te hebben en sociale contacten op te doen. Daar haal ik voldoening uit. Ik kan geen volle werkweek werken. Dat voelde eerst als falen, omdat ik niet kon voldoen aan de standaard. Maar inmiddels heb ik het geaccepteerd. Het is wie ik ben. Binnenkort verandert mijn vrijwilligerswerk als gastvrouw in een betaalde baan. Daar ben ik superblij mee. En in mijn vrije tijd ga ik weer lekker de natuur in om foto’s te maken."