Van bijstand naar bijstaan

Je hebt een universitaire studie afgerond en mooie werkervaring opgebouwd. Tot privéproblemen het werken onmogelijk maken en je in de bijstand terechtkomt. Het overkwam Robert-Jan (45): “Fijn dat dit vangnet bestaat. Maar niet kunnen werken had veel gevolgen voor me. Niet alleen financieel. Ik miste een doel, structuur en zekerheid. Aan de beginperiode, toen ik net was aangemeld bij WerkBedrijf, denk ik met schaamte terug. Ik was zo passief. De omslag kwam toen ik meedeed aan een aantal trajecten, waaronder de Denktank. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een vaste baan als communicatiemedewerker, bij WerkBedrijf. Dat ik nu zelf kan bijdragen om mensen weer aan werk te helpen, geeft veel voldoening.” 

“Ik had nooit veel ambities of een duidelijk plan. Zo was ik extra lang met mijn studie bezig. Ik liep vooral achter de feiten aan. In 2005 overleed mijn vader plotseling. Dit bleek een keerpunt. Mede om hem te eren, studeerde ik snel af. Daarna had ik verschillende banen in PR en communicatie. In 2015 ging ik bij een werkgever op een vervelende manier weg. Daarna stapelden de problemen zich op. Ik kwam in de bijstand, de arbeidsmarkt was lastig en mijn moeder overleed in 2017 onverwacht.”

Weer bijstand
Kort daarna vond Robert-Jan een baan bij een maatschappelijke organisatie. Op papier een goede match, maar de praktijk bleek anders. “Deze baan kwam op het verkeerde moment. Het overlijden van mijn moeder zorgde voor veel regelwerk en financiële zorgen. Aan rouwen kwam ik niet toe. Ik probeerde me te focussen op mijn werk, maar dat lukte gewoon niet. Mijn contract werd niet verlengd en ik kwam vrij snel weer in de bijstand.”

In beweging
Robert-Jan werd aangemeld bij WerkBedrijf. “Ik had veel geluk met mijn consulent. Ze gaf me de ruimte, maar ook een schop onder mijn kont wanneer dat nodig was. Nog steeds schaam ik me een beetje voor mijn passieve houding toen. Ik dacht negatief en zag alleen maar problemen. Ook toen mijn consulent met trajecten als de Denktank kwam. Eerst dacht ik alleen maar: ‘Niks voor mij, wat heb ik daar nou aan?’. Maar uiteindelijk kwam ik zo wel in beweging.”

Voor niets blijkt niet voor niets
“In die trajecten leerde ik veel over mezelf. Ook het contact met andere deelnemers hielp. Eind 2021 kon ik aan de slag, met behoud van uitkering. Mijn eerste reactie was: ‘Ik ga toch niet voor niets werken?’. Een vriend heeft me toen stevig toegesproken. Helaas bleek snel dat deze baan niet goed paste. Maar de eerste stap terug naar werk was gezet.” 

Beste beslissing ooit
“Bij WerkBedrijf wilden ze niet dat ik weer terug zou vallen. Ik kon een maand op de communicatieafdeling werkervaring opdoen. Ook hier was mijn eerste reactie dat voor niets werken niets voor mij was. Maar na enkele gesprekken begreep ik dat dit mij structuur zou bieden. En dat ik bij WerkBedrijf dicht bij ‘het vuur’ zat op het gebied van kansen op werk. Ook kon ik mijn netwerk uitbreiden. Dat was mijn beste beslissing ooit!”

Van onbetaald naar vast contract
“Ik kwam bij WerkBedrijf terecht in een geoliede machine met fijne collega’s. Ik kon zonder hoge verwachtingen starten, dat nam de druk weg. Ik kreeg een tijdelijk contract, dat eind 2022 werd omgezet in een vast contract. Het is mooi dat ik nu zelf bij WerkBedrijf kan bijdragen om mensen aan werk te helpen. Ik ben dankbaar voor hoever ik ben gekomen. Ik heb afgelopen jaar een coachingstraject mogen doen. Dat geeft mooie handvatten voor waar ik me dit jaar op wil richten en wat ik wil leren. Ik wil vooruit, genieten van mijn werk en niet meer blijven hangen in het verleden. Want terug in de bijstand wil ik nooit meer!”